One : Escape

Siedział w ciemnej, zimnej celi, mały skrawek mlecznego światła księżyca przedostawał się do środka. Jego puste oczy były zamknięte, zegarek miał skradziony od oficera. W oczekiwaniu patrzył jak mała czarna wskazówka tyka. Jedyne co słyszał to charpanie kryminalistów. Chłodny powiew wleciał do celi, otulając jego nagie, muskularne ramiona. Jeszcze został, zmarznięty, czekał. Cezkał na eksplozję, czekał na swoją ucieczkę.
Był mordercą. Na jego ustach pojawił się lekki uśmiech kiedy mała wskazówka  na zegarku tyknęła obok znaku, na który czekał.
Głośna eksplozja rozniosła budynek, ale nie dotarła do celi. Alarmy zostały włączone budząc przestępców z ich głębokich snów. Funkcjonariusze rzucili się gorączkowo. Zabójca podniósł się ze swojej pozycji, zbliżając się do krat swojej celi. Mężczyzna dobrze mu znany pojawił się w jego zasięgu wzroku, obracając klucz wokół swoich palców. Pośpiesznie otworzył kraty, ciągnąc by otworzyć.
- Biegnij, Jason!- w męskim głosie można było usłyszeć rozbawienie.
Jason kwinął głową do mężczyzny, adrenalina gromadziła się w nim. Biegnął. Biegnął przez labirynt więzienia ile miał sił w nogach. Idąc nagle zatrzymał się, grupa funkcjonariuszy ujawniła się przed nim. Skradł się do kąta, przyciskając swoje nagie plecy do zimnej ściany, wolno zbliżając się w stronę funkcjonariuszy. Jeden z nich stanął przy kącie plecami do Jasona, sięgnął po broń oficera, wysuwając ją płynnym ruchem.
Funkcjonariusz nie zwracał uwagi na czyny Jasona, bo był zajęty rozmową z innymi funkcjonariuszami.  Jeszcze nie mogli opuścić budynku. Jason wciągnął powietrze dodając sobie odwagi by zastrzelić wszystkich czteru funkcjonariuszy jak tylko szybko mógł. Kule trafiły prosto w ich kaltki piersiowe.  Jeden z nich sięgnął po broń, ale natychmiast został postrzelony.  Jason zabrał jeszcze kilka broni i wsadził je do kieszeni.
Wiedząc, że nie pozostało zbyt wiele czasu, rzucił się wzdłuż krytarza, szukając najbliższego wyjścia. Cały budynek miał być wysadzony w ciągu kilku sekund.  Zuważając w pobliżu drzwi przyśpieszył, wyważając je o włączając jeszcze więcej alarmów. Szli po niego. Wszedł do stołówki, obesruwjąc okno na końcu pomieszczenia. Podszedł do niego i się wspiął.
- McCann!- głos funkcjonariusza rozniósł się po sali.

Zignorował go, wspiął się na okno, skacząc na pobliskie drzewo. Kule wystrzeliwane w jego strone otarły się o jego lewą nogę. Złapał się za ranę rozglądając się za rdzawoczerwoną furgonetkę, której kohorta będzie czekał w, gotowa wystrzelić bomby, które zostały rozmieszczone, wewnątrz więzienia.
W jego orzechowe oczy rzucił się czerwony pojazd, czołgał się, będąc gotowy by na nią skoczyć. Zeskoczył z wysokiego drzewa, przelatując nad  kolczastym ogrodzeniem, lądując na vanie. Wspiął się, trzymając się za krwawiącą ranę. Kiedy wszedł do środka, funkcjonariusze wybiegli z budynku poszukując Jasona.
Jego kohorta nacisnął za spust, powodując wybuch materiałów wybuchowych znajdujących się w budynku, powodując, że budynek został roztrzaskany na kwałki. Ogień zaczął się rozprzestrzeniać, ponieważ zbiorniki paliwa również zostały rozsadzone. Towarzysz Jasona nacisnął pedał, szybko odjeżdzając jak najdalej od więzienia.
-Dobra robota, Johnson.- Jason mamrotał,  uśmiechając się z wyższością, przyglądając się jak płomienie ognia znikają z jego zasięgu wzroku.
- Dobrze być zdala stamtąd, huh, dzieciaku? - Johnson skręcił - Musimy zatrzymać się na stacji benzynowej by kupić jakiś prowiant i nakarmić to cacuszko, zanim pojedziemy do domu.
Jason jęknął, ból rozprzestrzenił się do górnej części nogi.
- Trzeba oczyścić to gówno.- podciągnął zakrwawioną nogawkę spodni w pozycji do tyłu furgonetki.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
- Wezmę rzeczy, wypełnij.- Jason naciągnął kaptur wychodząc z furgonetki.
Wszedł do sklepu spożywczego, twarz zasłaniał mu szary kaptur, inni klienci podejrzliwie się na niego patrzyli. Wsunął ręce do kieszeni, jego orzechowe oczy przejrzały półki z potrzebnymi rzeczami. Nagle zderzył się z małą posturą. Spojrzał w dół na dziewczynę, na która wpadł zbierającą swoje rzeczy.
- P-przepraszam- wyjąkała zbierając paczkę chipsów.
Wisiorek wyszedł spod kołnieżyka koszuli, błyszcząc w świetle, przyciągając uwagę Jasona. Widział tą biżuterię wiele razy. Przykucnął, robiąc pętlę palcem na nim.
Dziewczyna zmarszczyła oczy, odpychając jego ręce.
-Co ty robisz? Chcesz skraść?
Popatrzyła w górę na jego twarz, która została odkryta nieznacznie przez kaptur. Jej ciemno czekoladowe oczy zamknęły się z własną pustą karmelową parą.  Zmarszczył oczy wraz z brwiami wydawała się znajoma. Rzuciła mu dziwne spojrzenie, wychodząc pośpiesznie ze sklepu. Stał, myśląc mocno, próbując sobie przypomnieć. Widział ją wcześniej, w przeszłości. Zagłębił się w swoje wspomnienia próbując przywołać sobie jej wygląd. Wydawała się znana...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`
- Witaj w domu, dzieciaku.- Johnson zaprowadził Jasona do starego domu.
Jason ujrzał stare wnętrze, przekopując rękoma kieszenie, wziął je łapiąc za kaptur. Trochę trwało kiedy ostatnio był w tym miejscu.
 " Jason McCann, trochę potrwało..."

                                                           ~*~

pierwszy za mną. Mam nadzieję, że się spodoba.. Jest to moje pierwsze tłumaczenie, więc chyba nie wyszło tak źle, co??

Jeśli chcecie być informowani piszcie na @justxSWAAG.:)